نقد و بررسی برنامۀ درسی رشتۀ علوم قرآن و حدیث در مقطع کارشناسی

چکیده از اولین مسائل در بهینه‌سازی و ارتقای سطح کیفی رشته‌های تحصیلی توجه به برنامۀ درسی و محتوای آموزشی است که در سرفصل‌های آن رشته نمود می‌یابد. رشتۀ علوم قرآن و حدیث، به‌سبب ارتباط با دو منبع وحیانی، باید از جامعیت مقبولی برخوردار باشد تا بتواند در تمام عرصه‌های دینی حضور پویا داشته باشد. احراز این جایگاه به برنامه‌ریزی دقیق در حوزۀ آموزش و پژوهش منوط است. مقطع کارشناسی به‌مثابۀ زیرساخت یک رشته باید بتواند توانمندی‌های لازم را در دانشجو ایجاد کند. این مطالبه قطعاً منوط به آموزش‌ استاندارد خواهد بود. مطالعۀ نقادانه و آسیب‌شناسانه در سرفصل و برنامۀ آموزشی می‌تواند بخشی از مطلوب ما را محقق کند. انطباق نداشتن و متناسب نبودن برنامۀ درسی و محتوای آن با عنوان رشته، ضعف در تعیین اهداف دروس و سرفصل آن‌ها، ضعف در تعیین منابع، تکراری بودن بعضی مباحث، فقدان ارتباط منطقی بین دروس، خلأ نگاه نظاممند در تدوین سرفصل کارشناسی در عنایت به مقاطع سه‌گانه، بی‌توجهی به مسئلۀ ارزش‌یابی در سرفصل و نیز متوازن نبودن دو حوزۀ مطالعات قرآنی و مطالعات حدیثی از نظر درسی از جمله آسیب‌های جدی این برنامۀ درسی است.